فیلسوف فرانسوی ژان ژاک روسو (1712-1778) زمانی می گوید: “پسران به دنبال حرکت و سر و صدا هستند طبل ها، فرفره ها، واگن های کوچک – دختران چیزی را برای چشم و چیزی برای تزئین ترجیح می دهند عروسک لذت خاص این است.
به ویژه در قرن نوزدهم، آموزش و پرورش با اهداف مختلفی انجام می شد: پسر باید برای دنیای بیرون دانش کسب کند، دختر باید ویژگی های زنانه را برای حوزه خانگی در خانه کسب کند.
به استثنای اینکه امروزه دانش و تمرینات حرفه ای بعدی به یک اندازه برای هر دو جنس در دسترس است، پسران و دختران هنوز اسباب بازی های متفاوتی نظیر صندوق فروشگاه اسباب بازی را ترجیح می دهند.
عروسک‌ها در دختران مصر باستان به عنوان کالای قبر ظاهر می‌شوند و بنابراین جزو قدیمی‌ترین اسباب‌بازی‌ها هستند. در اصل، عروسکی در جنوب آلمان «دوک» یا «توکه» در آلمانی بالا میانه نامیده می‌شد (انگلیسی «عروسک» = عروسک به همان قبیله برمی‌گردد)، که به سادگی به معنای یک تکه چوب بود.
در قرن هفدهم، اصطلاح “poupée” که به نوبه خود ریشه در لاتین “pupa” = دختر دارد، به تدریج از طریق فرانسوی که در محافل اشرافی رواج داشت پذیرفته شد. با گذشت زمان، پوپه به عروسک ما تبدیل شد که به ویژه دختران آن را دوست دارند.
در قرن هفدهم، اسباب‌بازی‌ها هنوز در ابتدا در داخل خانه ساخته می‌شدند. از اواسط قرن هجدهم، ظهور بورژوازی اروپا باعث پیدایش شرکت های زیادی شد که در ساخت بازی ها فعالیت داشتند. در ابتدا، اینها عمدتاً عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌های چوبی بودند، به عنوان مثال در سیفن/ارز در کوه‌های سنگ معدن.
سپس بازی‌های با ورق در آغاز قرن نوزدهم مد شدند. در این مرحله اولیه صنعتی شدن، تمرکز همچنان بر تولید خالص بازی ها بود. ایده ها یا ارائه شده اند یا به سادگی کپی شده اند.
در پایان قرن نوزدهم، برای دفاع از خود در برابر رقابت فزاینده، شروع به محافظت از ایده های بازی کرد. به ویژه در قرن بیستم، این امر باعث شد تولیدکنندگان بزرگی ظهور کنند.
